Het voelde buitengewoon onwerkelijk: na maanden lockdown, toen je al blij was met een dagelijkse wandeling in het park, zaten we opeens in Stockholm, waar alles leek te kunnen. Ik had niet lang ervoor tickets geboekt voor het lange weekend met mijn zoon (met vouchers van een eerdere geannuleerde reis), maar had toen eigenlijk ook nauwelijks verwacht dat het doorging. En daar zaten we dan, in een modern hotel in de City, dat uitkeek op het fraaie postkantoor. Ik kon de toren vanuit ons raam bekijken, dus ben er maar eens goed voor gaan zitten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er twee pogingen voor nodig had, maar ik kon me gelukkig beperken tot de toren...
Eén van de bezienswaardigheden die je daar gezien moet hebben is uiteraard het wrak van de Vasa, het de Zweedse Titanic, die na iets meer dan een kilometer vaart roemloos ten onder ging. Er was te veel druk van bovenaf, men wilde de Koning niet tegenspreken, het werd ergens beschreven als de volmaakte 'engineering disaster'. Maar daardoor kunnen we het schip wel vandaag de dag in volle glorie bekijken. En kan ik er een cartoon aan wijden voor het nummer over onderwaterarcheologie...
