Onder de grond...

Het Archeologisch Museum, een van de leukste musea van Haarlem, is een leuk verborgen plekje in mijn stad en heeft eind vorig jaar ook nog dertig kaarsjes uitgeblazen. Dat leek me een uitstekend moment om er een cartoon aan te wijden - die ik tegelijkertijd kon gebruiken voor een schaamteloze hommage aan de Grote Markt, het kloppende hart van Haarlem. Nu er snel maar weer eens heen, nu het weer open is... 

 

Stockholmsyndroom

Het voelde buitengewoon onwerkelijk: na maanden lockdown, toen je al blij was met een dagelijkse wandeling in het park, zaten we opeens in Stockholm, waar alles leek te kunnen. Ik had niet lang ervoor tickets geboekt voor het lange weekend met mijn zoon (met vouchers van een eerdere geannuleerde reis), maar had toen eigenlijk ook nauwelijks verwacht dat het doorging. En daar zaten we dan, in een modern hotel in de City, dat uitkeek op het fraaie postkantoor. Ik kon de toren vanuit ons raam bekijken, dus ben er maar eens goed voor gaan zitten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er twee pogingen voor nodig had, maar ik kon me gelukkig beperken tot de toren... 

Eén van de bezienswaardigheden die je daar gezien moet hebben is uiteraard het wrak van de Vasa, het de Zweedse Titanic, die na iets meer dan een kilometer vaart roemloos ten onder ging. Er was te veel druk van bovenaf, men wilde de Koning niet tegenspreken, het werd ergens beschreven als de volmaakte 'engineering disaster'. Maar daardoor kunnen we het schip wel vandaag de dag in volle glorie bekijken. En kan ik er een cartoon aan wijden voor het nummer over onderwaterarcheologie... 

 

Vierkante Appelman

Morgen is het honderd jaar geleden dat Karel Appel werd geboren. Dat doet me eraan denken dat ik me onlangs nog intensief heb beziggehouden met een van zijn schilderijen. Voor de Haarlemse Stripdagen, die inmiddels voor de tweede keer zijn uitgesteld en hopelijk volgend jaar kunnen doorgaan, heb ik een Rijkswachter beschilderd. De opdracht was om je te laten inspireren door een kunstwerk in het Rijksmuseum en om niet de zoveelste zijn met een melkmeisje of een nachtwacht heb ik gekozen voor Vierkante man, een schilderij uit 1951 van Karel Appel dat me tijdens mijn laatste bezoek aangenaam had verrast. Nou heb ik in het Rijks sowieso meer met de moderne en Middeleeuwse afdeling dan de Hollandse meesters waar iedereen voor komt, maar dat terzijde. 

Het schilderen van dit robotje was ver buiten mijn comfort zone (het was sowieso lang geleden dat ik voor het laatst geschilderd had), maar uiteindelijk was het een plezierige bezigheid. En om trouw te blijven aan het voorbeeld moest ik hem natuurlijk wel anatomisch correct maken... 

Ter vergelijking, dit is het origineel dat ik op nederige wijze heb getracht te benaderen. Maar ach, zei de meester zelf tenslotte niet: ik rotzooi maar wat aan... 

Sneeuw!

Op het moment waarop ik dit schrijf bevindt ons land zich in een periode van sneeuw, dus onze straten waren weer het tafereel van gezinnen druk in de weer met sleeën, het bouwen van iglo's en andere winterse pret. Mooi moment om een bijpassende cartoon op te duiken...

Overigens een cartoon die me eraan herinnert dat ik begin deze eeuw de piramide van Chichen Itza zelf bestegen heb, en met knikkende knieën heb verlaten - wat weer goed was voor een andere cartoon... 

 

Van de dingen die voorbij gaan...

In Normandië zaten we vlak bij een deel van de kust die bekend stond om zijn kleiwanden waar veel fossielen in te vinden zijn, een ware hotspot voor archeologen. De opmerking in deze cartoon is dan ook letterlijk uit het leven gegrepen... Wel was het nog best even puzzelen om de grap op een goede manier op één plaatje te krijgen, maar dat was snel opgelost, dankzij het meisje dat al vanaf de schets met gepaste desinteresse het middelpunt van de belangstelling opeist. Daarom doen we nog maar even de schets en de zwartwit-versie erbij. No offense aan de oudere abonnees natuurlijk... 

 

Vacances en France

Waren we na maanden thuis werken net gewend aan het idee dat we niet op vakantie zouden gaan, gingen we plotseling toch. De moleskine ging natuurlijk ook mee, om ter plekke de omgeving nog iets beter in me op te nemen. Zo ga je bijvoorbeeld toch anders kijken naar het huis waar je al jaren hebt verbleven en door en door denkt te kennen... 

Eerder waren we in Normandië, waar ik onder meer erg gecharmeerd was van deze protestante kerk meteen aan het strand. Het bleek dat het origineel was weggevaagd in de slag om Normandië; het was een juiste keuze om niet hetzelfde kerkje terug te bouwen, maar om te kiezen voor een modernere variant. Ook leuk om gezeten op het strand aan de praat te raken met een locale dame die via deze kerk haar beide ouders heeft begraven... 

Elders in het stadje was een lekker uitbundig fin-de-siècle-gebouw, dat ongetwijfeld ooit een luxe hotel en/of casino is geweest. De tekening van de toren liet me onbevredigd achter, maar mijn zoon vindt hem best goed, dus vooruit... 

 

Leven in tijden van pandemie

En plotseling is alles anders in de wereld en is wat je altijd als volstrekt normaal hebt beschouwd niet vanzelfsprekend meer. Als cartoonist is het een olifant in de kamer waar je niet stilzwijgend aan voorbij kunt gaan. Kleine complicatie: ik had bleek geen zwarte ecoline te hebben. Gelukkig bleek gewassen inkt ook het klusje te klaren...