Vierkante Appelman

Morgen is het honderd jaar geleden dat Karel Appel werd geboren. Dat doet me eraan denken dat ik me onlangs nog intensief heb beziggehouden met een van zijn schilderijen. Voor de Haarlemse Stripdagen, die inmiddels voor de tweede keer zijn uitgesteld en hopelijk volgend jaar kunnen doorgaan, heb ik een Rijkswachter beschilderd. De opdracht was om je te laten inspireren door een kunstwerk in het Rijksmuseum en om niet de zoveelste zijn met een melkmeisje of een nachtwacht heb ik gekozen voor Vierkante man, een schilderij uit 1951 van Karel Appel dat me tijdens mijn laatste bezoek aangenaam had verrast. Nou heb ik in het Rijks sowieso meer met de moderne en Middeleeuwse afdeling dan de Hollandse meesters waar iedereen voor komt, maar dat terzijde. 

Het schilderen van dit robotje was ver buiten mijn comfort zone (het was sowieso lang geleden dat ik voor het laatst geschilderd had), maar uiteindelijk was het een plezierige bezigheid. En om trouw te blijven aan het voorbeeld moest ik hem natuurlijk wel anatomisch correct maken... 

Ter vergelijking, dit is het origineel dat ik op nederige wijze heb getracht te benaderen. Maar ach, zei de meester zelf tenslotte niet: ik rotzooi maar wat aan... 

Sneeuw!

Op het moment waarop ik dit schrijf bevindt ons land zich in een periode van sneeuw, dus onze straten waren weer het tafereel van gezinnen druk in de weer met sleeën, het bouwen van iglo's en andere winterse pret. Mooi moment om een bijpassende cartoon op te duiken...

Overigens een cartoon die me eraan herinnert dat ik begin deze eeuw de piramide van Chichen Itza zelf bestegen heb, en met knikkende knieën heb verlaten - wat weer goed was voor een andere cartoon... 

 

Van de dingen die voorbij gaan...

In Normandië zaten we vlak bij een deel van de kust die bekend stond om zijn kleiwanden waar veel fossielen in te vinden zijn, een ware hotspot voor archeologen. De opmerking in deze cartoon is dan ook letterlijk uit het leven gegrepen... Wel was het nog best even puzzelen om de grap op een goede manier op één plaatje te krijgen, maar dat was snel opgelost, dankzij het meisje dat al vanaf de schets met gepaste desinteresse het middelpunt van de belangstelling opeist. Daarom doen we nog maar even de schets en de zwartwit-versie erbij. No offense aan de oudere abonnees natuurlijk... 

 

Vacances en France

Waren we na maanden thuis werken net gewend aan het idee dat we niet op vakantie zouden gaan, gingen we plotseling toch. De moleskine ging natuurlijk ook mee, om ter plekke de omgeving nog iets beter in me op te nemen. Zo ga je bijvoorbeeld toch anders kijken naar het huis waar je al jaren hebt verbleven en door en door denkt te kennen... 

Eerder waren we in Normandië, waar ik onder meer erg gecharmeerd was van deze protestante kerk meteen aan het strand. Het bleek dat het origineel was weggevaagd in de slag om Normandië; het was een juiste keuze om niet hetzelfde kerkje terug te bouwen, maar om te kiezen voor een modernere variant. Ook leuk om gezeten op het strand aan de praat te raken met een locale dame die via deze kerk haar beide ouders heeft begraven... 

Elders in het stadje was een lekker uitbundig fin-de-siècle-gebouw, dat ongetwijfeld ooit een luxe hotel en/of casino is geweest. De tekening van de toren liet me onbevredigd achter, maar mijn zoon vindt hem best goed, dus vooruit... 

 

Leven in tijden van pandemie

En plotseling is alles anders in de wereld en is wat je altijd als volstrekt normaal hebt beschouwd niet vanzelfsprekend meer. Als cartoonist is het een olifant in de kamer waar je niet stilzwijgend aan voorbij kunt gaan. Kleine complicatie: ik had bleek geen zwarte ecoline te hebben. Gelukkig bleek gewassen inkt ook het klusje te klaren... 

The return of the Queen

Toen we van de zomer in Glasgow waren, werd het breed uitgemeten dat 'onze' Nederlandse T-Rex Trix daar nog héél eventjes tentoongesteld werd. Zo was ook eerder in Parijs op een moment dat ze in de Jardin des Plantes stond. Sinds ik naar aanleiding van mijn vorige cartoon heb meegedaan aan de crowdfunding om het skelet naar Nederland te halen, voelt het toch als onze T-Rex. Het was dus een goede gelegenheid om de terugkeer van de Koningin te vieren met een cartoon... 

Dat de T-Rex zonder meer leeft in ons gezin wordt ook prima aangetoond door de tekening van onze dochter jaren geleden (groep 5); het was destijds met voorsprong de tekening waar ze het meeste haar best op had gedaan - en ook eigenlijk al een cartoon...

Nieuwe grenzen...

In een tijd waarin de wereld in snel tempo globaliseert en grenzen in toenemende mate irrelevant worden, hebben grenzen onmiskenbaar de wind in de rug: of het nou gaat om een muur in Mexico, allerhande onafhankelijkheidsbewegingen of de Brexit, men lijkt meer dan ooit de neiging te hebben om zijn eigen territorium af te bakenen. Als je dan staat bij de muur van Hadrianus, bedenk je dat er al eeuwen lang niets nieuws onder de zon is. En dat je er maar het beste om kunt lachen...