Museale cartoons

Kijkend naar mijn laatste drie cartoons zie ik opeens een onbedoeld thema: ze vinden allemaal plaats in het museum. Een goede gelegenheid om ze dan samen te plaatsen... 

Ik heb wat diversiteit betreft ook af en toe nog wel wat huiswerk te doen; mijn plaatjes worden toch vaak bevolkt door (witte) mannen. Als je dan toch afwijkt van de 'male gaze', dan kun je er ook net zo goed wat kleur aan toevoegen. En, jongelui, stopgereedschap is iets waarmee je sokken kunt stoppen. Eh, goed, laat ook maar... 

Ik liep zelf in het museum langs een meneer die bij een graafbak stond met de vraag of ik interesse had in archeologie. Ik heb zijn aanbod afgeslagen, maar liep later wel rond met een idee voor een cartoon. Overigens te laat om hem daarvoor te bedanken...  

Ook uit het leven gegrepen, in een museum in Berlijn. Vandaar de Ampelmann op het shirt, als kleine knipoog... 

Haal pinguïns in huis!

Na jaren ploeteren heeft striptekenaar Alex van Koten eindelijk een bundeling uitgebracht van zijn strip De gebroeders Pinguïn, die al jaren verschijnt in het Haarlemse Straatjournaal. Dat werd hoog tijd, want dit is zonder twijfel zijn meest persoonlijke strip en het leukste is waarschijnlijk dat de twee pinguïns niet altijd 'likeable' zijn; ze hebben al onze slechte eigenschappen en zijn daardoor alleen maar meer herkenbaar. Eerder dit jaar legde ik de gebroeders ook een keer vast, met een knipoog naar de titel van het boek - al haalt dat het natuurlijk niet bij de hommage van Thé-Tjong Khing, die de gebroeders ooit vereeuwigde op zijn schildering van de parkeergarage bij de Raaks. Ik zou zeggen, haal met deze koude dagen twee pinguïns in huis, hier te bestellen of beter nog, bij uw favoriete verkoper van het Straatjournaal. 

 

Onder de grond...

Het Archeologisch Museum, een van de leukste musea van Haarlem, is een leuk verborgen plekje in mijn stad en heeft eind vorig jaar ook nog dertig kaarsjes uitgeblazen. Dat leek me een uitstekend moment om er een cartoon aan te wijden - die ik tegelijkertijd kon gebruiken voor een schaamteloze hommage aan de Grote Markt, het kloppende hart van Haarlem. Nu er snel maar weer eens heen, nu het weer open is... 

 

Stockholmsyndroom

Het voelde buitengewoon onwerkelijk: na maanden lockdown, toen je al blij was met een dagelijkse wandeling in het park, zaten we opeens in Stockholm, waar alles leek te kunnen. Ik had niet lang ervoor tickets geboekt voor het lange weekend met mijn zoon (met vouchers van een eerdere geannuleerde reis), maar had toen eigenlijk ook nauwelijks verwacht dat het doorging. En daar zaten we dan, in een modern hotel in de City, dat uitkeek op het fraaie postkantoor. Ik kon de toren vanuit ons raam bekijken, dus ben er maar eens goed voor gaan zitten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er twee pogingen voor nodig had, maar ik kon me gelukkig beperken tot de toren... 

Eén van de bezienswaardigheden die je daar gezien moet hebben is uiteraard het wrak van de Vasa, het de Zweedse Titanic, die na iets meer dan een kilometer vaart roemloos ten onder ging. Er was te veel druk van bovenaf, men wilde de Koning niet tegenspreken, het werd ergens beschreven als de volmaakte 'engineering disaster'. Maar daardoor kunnen we het schip wel vandaag de dag in volle glorie bekijken. En kan ik er een cartoon aan wijden voor het nummer over onderwaterarcheologie... 

 

Vierkante Appelman

Morgen is het honderd jaar geleden dat Karel Appel werd geboren. Dat doet me eraan denken dat ik me onlangs nog intensief heb beziggehouden met een van zijn schilderijen. Voor de Haarlemse Stripdagen, die inmiddels voor de tweede keer zijn uitgesteld en hopelijk volgend jaar kunnen doorgaan, heb ik een Rijkswachter beschilderd. De opdracht was om je te laten inspireren door een kunstwerk in het Rijksmuseum en om niet de zoveelste zijn met een melkmeisje of een nachtwacht heb ik gekozen voor Vierkante man, een schilderij uit 1951 van Karel Appel dat me tijdens mijn laatste bezoek aangenaam had verrast. Nou heb ik in het Rijks sowieso meer met de moderne en Middeleeuwse afdeling dan de Hollandse meesters waar iedereen voor komt, maar dat terzijde. 

Het schilderen van dit robotje was ver buiten mijn comfort zone (het was sowieso lang geleden dat ik voor het laatst geschilderd had), maar uiteindelijk was het een plezierige bezigheid. En om trouw te blijven aan het voorbeeld moest ik hem natuurlijk wel anatomisch correct maken... 

Ter vergelijking, dit is het origineel dat ik op nederige wijze heb getracht te benaderen. Maar ach, zei de meester zelf tenslotte niet: ik rotzooi maar wat aan... 

Sneeuw!

Op het moment waarop ik dit schrijf bevindt ons land zich in een periode van sneeuw, dus onze straten waren weer het tafereel van gezinnen druk in de weer met sleeën, het bouwen van iglo's en andere winterse pret. Mooi moment om een bijpassende cartoon op te duiken...

Overigens een cartoon die me eraan herinnert dat ik begin deze eeuw de piramide van Chichen Itza zelf bestegen heb, en met knikkende knieën heb verlaten - wat weer goed was voor een andere cartoon... 

 

Van de dingen die voorbij gaan...

In Normandië zaten we vlak bij een deel van de kust die bekend stond om zijn kleiwanden waar veel fossielen in te vinden zijn, een ware hotspot voor archeologen. De opmerking in deze cartoon is dan ook letterlijk uit het leven gegrepen... Wel was het nog best even puzzelen om de grap op een goede manier op één plaatje te krijgen, maar dat was snel opgelost, dankzij het meisje dat al vanaf de schets met gepaste desinteresse het middelpunt van de belangstelling opeist. Daarom doen we nog maar even de schets en de zwartwit-versie erbij. No offense aan de oudere abonnees natuurlijk...