dinsdag 24 september 2019

We are the dead...

Toen aan Serge Gainsbourg gevraagd werd wat hij las, antwoordde hij dat hij niet meer de leeftijd had dat hij las, maar dat hij herlas. Ik ben zelf ook weer begonnen met favoriete boeken herlezen, in de gedachte dat het weinig logisch is om van een boek te zeggen dat het een van je favoriete boeken is als het twintig jaar of meer geleden is dat je hem gelezen hebt. Na La Peste van Albert Camus ben ik nu bezig met Nineteen Eighty-Four van George Orwell; beide gingen prachtig in elkaar over. Ik weet niet precies wanneer ik Nineteen Eighty-Four voor het laatst gelezen heb, maar het is waarschijnlijk niet deze eeuw geweest. In elk geval voordat ik kennis had gemaakt met andere meesterwerken die er vrij direct op geïnspireerd zijn zoals Brazil van Terry Gilliam of Diamond Dogs van David Bowie. Net na het overlijden van Bowie was mijn antwoord op de vraag wat mijn favoriete nummer was van de maestro zonder al te veel nadenken We Are The Dead, waarvan de titel rechtstreeks is overgenomen uit Nineteen Eighty-Four en dat de paranoïde sfeer van het boek mooi ademt ("Oh dress yourself my urchin one, for I hear them on the stairs /Because of all we've seen, because of all we've said"). Voordat ik het boek uit de kast pakte bedacht ik nog dat ik ooit tijdens een - ongetwijfeld buitengemeen boeiende - vergadering een tekening had gemaakt met een scene uit het boek. Ik wist alleen niet waar hij was gebleven. En zie daar, ik bleek hem keurig in het boek geplakt te hebben...