Ik had op vakantie mijn moleskine weer mee om het uitzicht te tekenen bij ons vakantieverblijf. Ons eerste adres bevond zich even voorbij Siena, in een prachtige omgeving met een weids uitzicht over een dal met zonnebloemen. Het moment van de tekening was de vallende avond, toen alles aan het bijkomen was van heftig onweer en stortregens die onze berg hadden uitgekozen als epicentrum.
Vervolgens zaten we vlakbij Florence, en onderstaande tekening maakte ik met de brandende zon op mijn rug en benen, terwijl het zweet werkelijk overal gutste. Het was bijna avond, maar koelte was nog ver te zoeken...
Dit was een agriturismo dat bestond uit een klein straatje met gewezen arbeidershuisjes, die gaandeweg waren verbouwd tot accommodaties voor toeristen. Vooral de oude waterput voor ons huis vond ik fascinerend, dus een aparte tekening waard. In het huis voor de pomp woonde nog een oude dame van 86, die geboren was in de straat en waarschijnlijk nooit ergens anders had gewoond. De pomp was haar vaste stek om 's ochtends te wachten op de bakker die langskwam met vers brood of op toeristen met wie ze praatje kon aanknopen (al dan niet met zinnig antwoord). De stoel naast het stenen bankje haalde ze trouwens weg toen ik aan het tekenen was. Erna verzuchtte ze dat ze opzag tegen de winter, als alle huizen om haar heen leeg waren, dat haar man ook alweer zes jaar geleden overleden was, dat de put sindsdien ook al niet meer dienst deed en nog wat dingen die ik niet volledig kon volgen, maar waar ik instemmend op knikte. En ook wij gingen weer, maar ik nam een eigen indruk van haar vaste plekje mee naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten