vrijdag 5 februari 2016

Beau, oui, comme Bowie...

Het overlijden van David Bowie heeft er ingehakt in huize Out. Ik was immers een van die diehards die Blackstar al illegaal luisterde voordat hij uitkwam, en op Bowie's verjaardag naar de cd-winkel snelde om hem aan te schaffen. En toen was hij er opeens niet meer. Ik ben van de generatie die Bowie heeft leren kennen als gelikte, blondgelokte popster in de overtreffende trap, en die dat beeld later moeilijk kon rijmen met een man met lang haar in een jurk en uitbundige make-up. Pas begin deze eeuw ben ik me echt gaan verdiepen in 's mans werk, en gelukkig nam ik in die tijd de verstandige beslissing om de rijen op het postkantoor te trotseren om hem live te zien in Ahoy. Geweldig concert, en vooral achteraf gezien een buitenkans. En toen was hij er opeens niet meer. Vertrokken alsof zijn vertrekken onderdeel uitmaakte van een van tevoren bedachte voorstelling. Dan moest het er toch maar eens van komen, die Bowie-cartoon. Ik was deze al een paar maanden geleden van plan om te maken, toen de homo naledi nog vers nieuws was, maar toen is het er niet van gekomen. Dan maar postuum, als eerbetoon, met een zwart sterretje als stille hommage aan de Thin White Duke...